happy with add


Happy with ADD

Als het leven een reis is, dan is add mijn vervoersmiddel.


Het is denk ik een prachtig transportmiddel omdat het mij op plekken brengt waar misschien niet iedereen kan komen. Het voedt mijn verlangen om te ontdekken wat er is achter de horzion ligt en vaak onverwacht spoort het mij aan om iets nieuws uit te proberen. Dat maakt het leven vol verassingen.


Het is mooi reizen met add. In de wereld en in mijn hoofd.






woensdag 12 oktober 2011

De draak moet vliegen

Sinds vrijdag gebruik ik concerta. Dat is 1 pil per dag die langzaam de amphetamine mijn bloedbaan inschuift. Vriendelijker omdat het daarmee het  slinger van een klok effect van de Ritalin niet heeft.
Dat is minder vermoeiend. Het effect van Concerta sterft langzaam weg, zonder terugslag. Aan het eind van de dag ontdek ik dat ik weer fuctioneer als mijn verstrooide zelf.
Toch lijk  ik de laatse weken te leven in golven van woestheid en razernij. Soms wanhopig frustererend en soms genietend van de wildheid en de energie die dat met zich mee brengt. De wind raast gezellig mee deze dagen als parner in crime of  uitdagende tegenstander.

Maar het vraagt teveel van mijn omgeving, deze oncontroleerbare en ontvlambare energie, die zich onverwacht kan uitstorten over een onschuldige opmerking of blik. Zeggen ze soms achteraf: "sorry dat ik je boos gemaakt heb". De draak die opgesloten zit in de grot wil maar één ding, uitbreken dus kom hem niet voeren want dat zal hij spuwen.

Mijn begeleidster zegt terecht dat deze energie dagelijks een uitweg moet krijgen. Als hij gevangen blijft in mijn hoofd raak ik in alle staten. Dagelijks sporten. Een nieuwe gewoonte. Elke dag 's ochtends en 's middags rond 2 uur.

Als draak was vergeten dat ik opgesloten zat en had bedacht dat ik tevreden moest zijn in mijn grot.  
Ik droomde dat ik mee mocht doen aan een film met een Chinese vechtsport en dat ik daarvoor elke dag moest trainen. Alsof je dat wat je het liefste wilt niet zou mogen doen. Eerst al het andere. Werk wat ik leuk vind is geen werk.

Mijn begeleidster is streng; je moet eerst je eigen energie op orde krijgen. Anders ben je een last voor je omgeving en kun je je niet concentreren. . "Door meer gevoeligheid heb je meer indrukken te verwerken" Ontdek hoe je je energie het best kunt laten stromen zodat hij niet blijft malen in je hoofd. Zorg eerst voor jezelf, dan zorg je het beste voor je omgeving.

Alles was me al lang bekend en toch had ik blijkbare goede redenen om het niet te doen.
"Concentreer je op wat het effect is als je het niet doet want dat is een dwingendere drijfveer dan denken aan de positieve effecten".  Ze heeft gelijk. Door de negatieve effecten niet in de ogen te kijken kan ik mezelf als slachtoffer in plaats van dader blijven zien.
Nu iemand anders de negatieve effecten voor me uittekent kan ik niet meer ontkennen dat  ik  de oorzaak ben. Onrust in huis ontstaat door mij. Ik moet werken aan mij niet aan de omgeving.  

woensdag 28 september 2011

overdosis

maandag de dubbele dosis. nou ja 3 x 10 mm. Ik blijf doorwerken. Kan lastig stoppen.
Dinsdag 's ochtend 2 pillen onderweg. Wel weinig gegeten en gedronken. Ze geven ontzettend veel hoofdpijn. Dus neem ik ze daarna met een uur tussenpauze maar mijn alarm is niet te horen tijdens het congres. Dan maar op gevoel. Als ik erg moe en onrustig wordt neem ik er weer 1. Tijdens het congres ongeveer 4 met 2 paracetemols tegen de hoofdpijn. Want ik moet ook spreken en dat is lastig met teveel hoofdpijn.

Achter het stuur onderweg naar huis ben ik te onrustig dus neem ik er nog 1. De laaste. Maar bij Delft ben ik zo erg aan het trillen dat ik moet stoppen. Ik kan niet meer goed denken. Alles shaked. Mijn hart klopt als een gek. Ik koop eten om het te verdunnen en zo het effect hoop ik te verminderen. Veel eten en drinken.  Ik kan eigenlijk niet kiezen. Niet goed rechtop lopen. Het dienblad trilt bijna uit mijn handen. Ik voel me een zware junk.  Door het eten neemt het effect lijkt het iets af. Met veel concentratie rijd ik naar huis. Daarna voel ik me vooral ziek. Hoofdpijn, pijn in mijn rug, opgezwollen lymfeklieren. Alleen slapen helpt iets en stil zitten. Dat effect is niet snel uitgewerkt. Vandaag heb ik nog steeds teveel hoofdpijn om te kunnen concentreren. Veel pijn in mijn rug (nieren) Wel herkenbare pijn van na het werk, elke dag, vlak voor mijn burn out. Alleen een tikje erger. Vandaag dus geen pillen. Eerst herstellen. Ik ga toch meer voelen voor het dieet geloof ik.

maandag 26 september 2011

de zon schijnt weer

De donkerwolk is weggeebd dankzij liefdevolle zorgen. Soms knaagt nog het gevoel van waardeloos zijn of de paniek voor tekort, aan geld bijvoorbeeld.
Adhd'ers zijn goede ondernemers. Vooral als iemand anders de financiën regelt. Maar hoe doen ze dat met de onzekerheid?

Vanaf zaterdag moest ik een dubbele dosis gaan slikken (10 mg = de normale voorzichtige dosis om mee te beginnen geloof ik) . Ik ben ze om het de 1.5 uur gaan innemen om het rebound effect te nivileren. Dat lukte goed, ware het niet dat ik regelmatig het alarm niet hoorde dat me waarschuwde voor de volgende pil. Dan merkte ik ineens een zak in vermoeidheid. Keek ik op mijn klok was ik 1,5 uur te laat.
Gisteren geen pillen genomen maar alle planten in de tuin gezet. Uren gewerkt. Als ik moe word en niets gegeten heb ontstaat de chagrijn en komt een adhd korte lont reactie. Een sneer door het hele huis. Mijn huisgenoten snappen inmiddels beter waren het vandaan komt en ik kan eerder stoppen.
Vandaag ga ik netjes de 3 x 10 mg slikken om de drie uur en alle (bij)werkingen in de gaten houden.
De bedoeling is dat ik dan binnenkort met een langduriger werkende variant begin. Zodat de schommelingen op een dag minder zijn (die zijn ook vermoeiend).

vrijdag 23 september 2011

zwart

Ik zit nog in de na weeën maar de zon schijnt gelukkig. Ik probeer het een beetje van me af te laten glijden. Geen aandacht meer geven zodat het niet meer zo kan hechten.
Zo zwart voelt een depressie (misschien, wat weet ik eigenlijk?)
Ineens schoof het over me heen en tilde me weg uit de wereld. Alles werd zinloos, doelloos. Ik ben nutteloos, waardeloos. Schrikbarend hoe het gevoel van binding met de wereld ineens kan wegvallen.

Door de Ritalin wordt een soort knop aangezet. De wereld is aanweziger. Ik ben aanweziger in de wereld. Een gordijn is opengetrokken.  Mijn begeleider (wat is ze eigenlijk psychologe?) wil mijn somberheid monitoren (en onderliggende patronen van de wisselende banen en het onderpresteren, de (ontbrekende) structuur thuis en ook de angst, ach een lijst van kleinigheden)
Met een soort genoegen kon ik inderdaad zien dat ik wat positiever en doortastender was, daardoor verdween een soort zwaarte. Hoewel ik mezelf nooit echt somber zou noemen. Soms zwaar op de hand met het nodige gevoel voor drama ( impulsief).

De Ritalin werkt/is een soort hele nette vorm van speed. Ik heb mezelf vroeger wel wat speelruimte gegeven om te experimenteren maar ook heel goed gevoeld dat ik verslavingsgevoelig ben. Met de nodige discipline sta ik mezelf daarom niet toe om in de verleidelijke zones te komen. Zelfs de tv gaat overdag niet aan omdat ik me moeilijk los maak. Ik noem het de tijddief. Staat de tv eenmaal aan  dan maakt een gezin met ad(h)d zich moeilijk weer los. (nee geen Ritalin geslikt: Ik spring van de hak op de tak)
Maar Ritalin is speed met toestemming. Ik word aangemoegd om meer te slikken. Een hogere dosis.
Het is verleidelijk om op speed te gaan leven. Want buiten de Ritalin heb ik wel gevoeld hoe de vermoeidheid zich opbouwde de afgelopen weken. Om 6 uur uit bed en kinderen naar school niet voor 24.00 uur of soms zelf 2.00 uur in bed. Moe overdag? Een pilletje, even wachten en hup ik kan weer verder. Handig spul. Gisteravond dacht ik nu misschien maar even niet. Even voelen hoe moe ik ben.

Een pakket zwarte gedachten brak open en verspreidde zich door mijn hoofd. Maar goed dat er kinderen zijn. Dat tilde me er net genoeg uit. Het hielp om toe te geven aan de vermoeidheid. Voor het eerst weer liggen slapen op de bank met kinderen boven op me. Coma slaap die ook een soort reset knop is. Ik heb nog wel een hele nacht nodig gehad maar nu lijk ik langzaam op te klaren.

Zal ik nu de hogere dosis gaan slikken zoals ik zou moeten of mezelf de rust gunnen om dwarrelend te landen in de loop van de dag?

dinsdag 20 september 2011

stormen van hormonen

Intrigerend de wederzijdse beïnvloeding van hormonen en dophamine. Ik dacht altijd dat Nietsche gelijk had toen hij zei 'alles aan de vrouw is een raadsel en de oplossing van dat raadsel is zwangerschap'.  Mijn raadselen werden opgelost in de zwangerschap en de  lange zoogperioden daarna. Weer een stukje wakker geschud. Depressies in de pubertijd en last van mijn menstruatie cyclus; ontbrekende stofjes in mijn hersenen.
En de verklaring voor mijn  ongeduld en chagrijn van de laatste tijd. Ik ben in een sluimerende overgang geraakt en mijn gewone add-onderdrukkingstactieken zijn niet meer voldoende.  Het borrelde er aan al kanten over heen. De oplossing is  zowaar Ritalin.  Na  14 dagen slikken is blijkbaar de hormonen klok weer aangezet.  Na jaren nauwelijks tot niet ongesteld  te zijn geweest ben ik blijkbaar ineens weer helemaal vruchtbaar en menstrueer ik weer als van ouds.  Een soort rebound in het kwadraat.

Daarin razen was heerlijk. Niet onderdrukken maar de wervelende orkaan zijn ruimte en plezier gunnen. Daarna wil ik wel weer braaf zijn in een hoekje (en stiekem nagenieten)
Stormen die  ik eignelijk niet wil missen. Met Ritalin kan ik ze begeleiden. Zodat ze niet alles omver blazen en minder schade aanrichten.  Als een vlieger aan een touw.

Volgende vraag (voor de dames); ik heb nooit de pil geslikt. Wat doet de pil voor iemand met ad(h)d?

woensdag 14 september 2011

razende hormonen of neurotransmitters

Maakt het mij wat uit. Dwars door de Ritalin heen ben ik ontvalmbaar als een open gasbuis van een raffinaderij. Goede vraag duidelijk antwoord. 's ochtends zwaar deprimerende gedachten in bed. Om wakker te schrikken als een tikkende tijdbom. Waar  we het met de lotgenoten over hadden is ook merkbaar: ik krijg wel een hoop werk gedaan. Als een razende. Knopen doorhakken en gaan. Soms kun je met je drift ook veel voor elkaar krijgen. Is het doeltreffender om iemand over de toonbank te trekken dan  geduldig het gesprek aan te gaan. tja extra Ritalin slikken om de omgeving te beschermen of alle energie de wereld in in de bezem erdoor heen?  Beslis ik dat? Ik heb zin om te razen.