De draak moet vliegen

Sinds vrijdag gebruik ik concerta. Dat is 1 pil per dag die langzaam de amphetamine mijn bloedbaan inschuift. Vriendelijker omdat het daarmee het  slinger van een klok effect van de Ritalin niet heeft.
Dat is minder vermoeiend. Het effect van Concerta sterft langzaam weg, zonder terugslag. Aan het eind van de dag ontdek ik dat ik weer fuctioneer als mijn verstrooide zelf.
Toch lijk  ik de laatse weken te leven in golven van woestheid en razernij. Soms wanhopig frustererend en soms genietend van de wildheid en de energie die dat met zich mee brengt. De wind raast gezellig mee deze dagen als parner in crime of  uitdagende tegenstander.

Maar het vraagt teveel van mijn omgeving, deze oncontroleerbare en ontvlambare energie, die zich onverwacht kan uitstorten over een onschuldige opmerking of blik. Zeggen ze soms achteraf: "sorry dat ik je boos gemaakt heb". De draak die opgesloten zit in de grot wil maar één ding, uitbreken dus kom hem niet voeren want dat zal hij spuwen.

Mijn begeleidster zegt terecht dat deze energie dagelijks een uitweg moet krijgen. Als hij gevangen blijft in mijn hoofd raak ik in alle staten. Dagelijks sporten. Een nieuwe gewoonte. Elke dag 's ochtends en 's middags rond 2 uur.

Als draak was vergeten dat ik opgesloten zat en had bedacht dat ik tevreden moest zijn in mijn grot.  
Ik droomde dat ik mee mocht doen aan een film met een Chinese vechtsport en dat ik daarvoor elke dag moest trainen. Alsof je dat wat je het liefste wilt niet zou mogen doen. Eerst al het andere. Werk wat ik leuk vind is geen werk.

Mijn begeleidster is streng; je moet eerst je eigen energie op orde krijgen. Anders ben je een last voor je omgeving en kun je je niet concentreren. . "Door meer gevoeligheid heb je meer indrukken te verwerken" Ontdek hoe je je energie het best kunt laten stromen zodat hij niet blijft malen in je hoofd. Zorg eerst voor jezelf, dan zorg je het beste voor je omgeving.

Alles was me al lang bekend en toch had ik blijkbare goede redenen om het niet te doen.
"Concentreer je op wat het effect is als je het niet doet want dat is een dwingendere drijfveer dan denken aan de positieve effecten".  Ze heeft gelijk. Door de negatieve effecten niet in de ogen te kijken kan ik mezelf als slachtoffer in plaats van dader blijven zien.
Nu iemand anders de negatieve effecten voor me uittekent kan ik niet meer ontkennen dat  ik  de oorzaak ben. Onrust in huis ontstaat door mij. Ik moet werken aan mij niet aan de omgeving.  

overdosis

maandag de dubbele dosis. nou ja 3 x 10 mm. Ik blijf doorwerken. Kan lastig stoppen.
Dinsdag 's ochtend 2 pillen onderweg. Wel weinig gegeten en gedronken. Ze geven ontzettend veel hoofdpijn. Dus neem ik ze daarna met een uur tussenpauze maar mijn alarm is niet te horen tijdens het congres. Dan maar op gevoel. Als ik erg moe en onrustig wordt neem ik er weer 1. Tijdens het congres ongeveer 4 met 2 paracetemols tegen de hoofdpijn. Want ik moet ook spreken en dat is lastig met teveel hoofdpijn.

Achter het stuur onderweg naar huis ben ik te onrustig dus neem ik er nog 1. De laaste. Maar bij Delft ben ik zo erg aan het trillen dat ik moet stoppen. Ik kan niet meer goed denken. Alles shaked. Mijn hart klopt als een gek. Ik koop eten om het te verdunnen en zo het effect hoop ik te verminderen. Veel eten en drinken.  Ik kan eigenlijk niet kiezen. Niet goed rechtop lopen. Het dienblad trilt bijna uit mijn handen. Ik voel me een zware junk.  Door het eten neemt het effect lijkt het iets af. Met veel concentratie rijd ik naar huis. Daarna voel ik me vooral ziek. Hoofdpijn, pijn in mijn rug, opgezwollen lymfeklieren. Alleen slapen helpt iets en stil zitten. Dat effect is niet snel uitgewerkt. Vandaag heb ik nog steeds teveel hoofdpijn om te kunnen concentreren. Veel pijn in mijn rug (nieren) Wel herkenbare pijn van na het werk, elke dag, vlak voor mijn burn out. Alleen een tikje erger. Vandaag dus geen pillen. Eerst herstellen. Ik ga toch meer voelen voor het dieet geloof ik.

de zon schijnt weer

De donkerwolk is weggeebd dankzij liefdevolle zorgen. Soms knaagt nog het gevoel van waardeloos zijn of de paniek voor tekort, aan geld bijvoorbeeld.
Adhd'ers zijn goede ondernemers. Vooral als iemand anders de financiën regelt. Maar hoe doen ze dat met de onzekerheid?

Vanaf zaterdag moest ik een dubbele dosis gaan slikken (10 mg = de normale voorzichtige dosis om mee te beginnen geloof ik) . Ik ben ze om het de 1.5 uur gaan innemen om het rebound effect te nivileren. Dat lukte goed, ware het niet dat ik regelmatig het alarm niet hoorde dat me waarschuwde voor de volgende pil. Dan merkte ik ineens een zak in vermoeidheid. Keek ik op mijn klok was ik 1,5 uur te laat.
Gisteren geen pillen genomen maar alle planten in de tuin gezet. Uren gewerkt. Als ik moe word en niets gegeten heb ontstaat de chagrijn en komt een adhd korte lont reactie. Een sneer door het hele huis. Mijn huisgenoten snappen inmiddels beter waren het vandaan komt en ik kan eerder stoppen.
Vandaag ga ik netjes de 3 x 10 mg slikken om de drie uur en alle (bij)werkingen in de gaten houden.
De bedoeling is dat ik dan binnenkort met een langduriger werkende variant begin. Zodat de schommelingen op een dag minder zijn (die zijn ook vermoeiend).

http://youtu.be/zDZFcDGpL4U

zwart

Ik zit nog in de na weeën maar de zon schijnt gelukkig. Ik probeer het een beetje van me af te laten glijden. Geen aandacht meer geven zodat het niet meer zo kan hechten.
Zo zwart voelt een depressie (misschien, wat weet ik eigenlijk?)
Ineens schoof het over me heen en tilde me weg uit de wereld. Alles werd zinloos, doelloos. Ik ben nutteloos, waardeloos. Schrikbarend hoe het gevoel van binding met de wereld ineens kan wegvallen.

Door de Ritalin wordt een soort knop aangezet. De wereld is aanweziger. Ik ben aanweziger in de wereld. Een gordijn is opengetrokken.  Mijn begeleider (wat is ze eigenlijk psychologe?) wil mijn somberheid monitoren (en onderliggende patronen van de wisselende banen en het onderpresteren, de (ontbrekende) structuur thuis en ook de angst, ach een lijst van kleinigheden)
Met een soort genoegen kon ik inderdaad zien dat ik wat positiever en doortastender was, daardoor verdween een soort zwaarte. Hoewel ik mezelf nooit echt somber zou noemen. Soms zwaar op de hand met het nodige gevoel voor drama ( impulsief).

De Ritalin werkt/is een soort hele nette vorm van speed. Ik heb mezelf vroeger wel wat speelruimte gegeven om te experimenteren maar ook heel goed gevoeld dat ik verslavingsgevoelig ben. Met de nodige discipline sta ik mezelf daarom niet toe om in de verleidelijke zones te komen. Zelfs de tv gaat overdag niet aan omdat ik me moeilijk los maak. Ik noem het de tijddief. Staat de tv eenmaal aan  dan maakt een gezin met ad(h)d zich moeilijk weer los. (nee geen Ritalin geslikt: Ik spring van de hak op de tak)
Maar Ritalin is speed met toestemming. Ik word aangemoegd om meer te slikken. Een hogere dosis.
Het is verleidelijk om op speed te gaan leven. Want buiten de Ritalin heb ik wel gevoeld hoe de vermoeidheid zich opbouwde de afgelopen weken. Om 6 uur uit bed en kinderen naar school niet voor 24.00 uur of soms zelf 2.00 uur in bed. Moe overdag? Een pilletje, even wachten en hup ik kan weer verder. Handig spul. Gisteravond dacht ik nu misschien maar even niet. Even voelen hoe moe ik ben.

Een pakket zwarte gedachten brak open en verspreidde zich door mijn hoofd. Maar goed dat er kinderen zijn. Dat tilde me er net genoeg uit. Het hielp om toe te geven aan de vermoeidheid. Voor het eerst weer liggen slapen op de bank met kinderen boven op me. Coma slaap die ook een soort reset knop is. Ik heb nog wel een hele nacht nodig gehad maar nu lijk ik langzaam op te klaren.

Zal ik nu de hogere dosis gaan slikken zoals ik zou moeten of mezelf de rust gunnen om dwarrelend te landen in de loop van de dag?

stormen van hormonen

Intrigerend de wederzijdse beïnvloeding van hormonen en dophamine. Ik dacht altijd dat Nietsche gelijk had toen hij zei 'alles aan de vrouw is een raadsel en de oplossing van dat raadsel is zwangerschap'.  Mijn raadselen werden opgelost in de zwangerschap en de  lange zoogperioden daarna. Weer een stukje wakker geschud. Depressies in de pubertijd en last van mijn menstruatie cyclus; ontbrekende stofjes in mijn hersenen.
En de verklaring voor mijn  ongeduld en chagrijn van de laatste tijd. Ik ben in een sluimerende overgang geraakt en mijn gewone add-onderdrukkingstactieken zijn niet meer voldoende.  Het borrelde er aan al kanten over heen. De oplossing is  zowaar Ritalin.  Na  14 dagen slikken is blijkbaar de hormonen klok weer aangezet.  Na jaren nauwelijks tot niet ongesteld  te zijn geweest ben ik blijkbaar ineens weer helemaal vruchtbaar en menstrueer ik weer als van ouds.  Een soort rebound in het kwadraat.

Daarin razen was heerlijk. Niet onderdrukken maar de wervelende orkaan zijn ruimte en plezier gunnen. Daarna wil ik wel weer braaf zijn in een hoekje (en stiekem nagenieten)
Stormen die  ik eignelijk niet wil missen. Met Ritalin kan ik ze begeleiden. Zodat ze niet alles omver blazen en minder schade aanrichten.  Als een vlieger aan een touw.

Volgende vraag (voor de dames); ik heb nooit de pil geslikt. Wat doet de pil voor iemand met ad(h)d?

razende hormonen of neurotransmitters

Maakt het mij wat uit. Dwars door de Ritalin heen ben ik ontvalmbaar als een open gasbuis van een raffinaderij. Goede vraag duidelijk antwoord. 's ochtends zwaar deprimerende gedachten in bed. Om wakker te schrikken als een tikkende tijdbom. Waar  we het met de lotgenoten over hadden is ook merkbaar: ik krijg wel een hoop werk gedaan. Als een razende. Knopen doorhakken en gaan. Soms kun je met je drift ook veel voor elkaar krijgen. Is het doeltreffender om iemand over de toonbank te trekken dan  geduldig het gesprek aan te gaan. tja extra Ritalin slikken om de omgeving te beschermen of alle energie de wereld in in de bezem erdoor heen?  Beslis ik dat? Ik heb zin om te razen.

hormonen en add

Het antwoord is dus ja. hormonen en add hebben veel met elkaar te maken. Ik heb nog niet uitgezocht wat en hoe maar het is herkenbaar. De donkere gedachten voor het opstaan ontaarden in symtonen die ik ken. De aankonding van een menstruatie. Dus op deze golven laat de add zich dragen. Als ik me niet meer verzet tegen de zwaarmoedigheid en het woorden geef , breekt er ook weer iets open. Soms is de snelste weg uit de donkerte er niet voor weg vluchten maar blijven staan om het aan te kijken. Ik word overspoeld en het lost zich weer op. Dat vraagt wel vertrouwen. Wetende dat het onderdeel is van een cyclus kan ik me gemakkelijker overgeven. Grijpt Ritalin in op deze cyclus? Zal ik juist extra Ritalin slikken om de toegenomen chaos te beteugelen of  de natuur zijn werk laten doen? Het creeëren van rust en inkeer omdat orde niet meer haalbaar is.

anders naar medicijnen kijken

De kinderarts heeft wel een andere manier van kijken naar het medicijn gebruik. Ze gebruikt het als een mogelijkheid om een balans te creeëren. Een balans die je zelf opmaakt tussen de schade en voordelen van het nemen van medicijnen afgewogen tegen de schade en de voordelen van het niet nemen van medicijnen. Dat doe je eigenlijk per moment van de dag.
Een kind dat op school veel hinder ondervindt van zijn concentratieproblemen en zijn opvliegendheid kan beter leren en krijgt minder negatieve aandacht van leerkracht en klasgenoten als hij medicijnen gebruikt. Beide goed voor zijn zelfbeeld en ontwikkeling. Als het kind thuis de ruiimte heeft en de ouders goed met zijn drukke gedrag om kunnen gaan, dan zijn medicijnen thuis niet nodig. Lukt het een kind na schooltijd niet goed om af te spreken met vriendjes omdat hij niet snel genoeg overziet met wie hij wel of niet kan spelen, of dat de moeders van zijn vriendjes zijn drukke gedrag niet zien zitten, dan kunnen medicijnen helpen dat te ondervangen en kan hij toch  prettig sociaal leven op te bouwen. In een gewoon weekend zijn medicijnen dan niet nodig. De meeste adhd medicijnen verdwijnen snel uit het bloed als ze uitgewerkt zijn en het oorspronkelijke gedrag keert dan weer terug.
Daarmee leer je ook  goed herkennen welk gedrag wordt veroorzaakt door de ad(h)d en welk niet.

Ik ben het niet helemaal eens met haar positieve kijk op medicijnen maar dat niet gebruik ook kwalijke uitwerkingen heeft daar heeft ze gelijk in. Met deze kennis kan ik niet meer dezelfde beslissingen nemen als hiervoor. Mijn onschuld verloren. Maar goed ook.

Het maakt het experimenteren leuker en gemakkelijker. Het hele weekend heb ik niets geslikt behalve zaterdagavond toen ik naar een feest ging waar ik vrijwel niemand kende en de hele avond het geluid zo hard stond dat ik met niemand kon praten. (zelfs tijdelijk doof na het feest). Dat had me zonder Ritalin een hoop energie gekost en waarschijnlijk was ik heel snel weg geweest. Nu ben ik tot het einde gebleven en heb best genoten van het kijken naar alles wat er gebeurde.

De momenten dat ik wel heel onrustig word, worden nu beter herkend door mijn kinderen en mijn man. Ze laten me  met rust of proberen me te kalmeren. Zelf kan ik me dan gemakklijker een momentje rust gunnen omdat ik daardoor het snelst herstel. Dat geldt ook voor de anderen in het gezin die hetzelfde gedrag kunnen vertonen. Ritalin (en vooral heel veel informatie die we krijgen) helpt ons goed bewust te worden van wat er gebeurt. Alleen door bewust te worden kunnen we ons gedrag veranderen. Dat lijkt nu ineens vrij snel te kunnen gaan.

Er blijven genoeg vragen over om te beantwoorden. Mijn experiment is nog lang niet klaar.
Ook in het weekend als ik geen Ritalin slik, drukken meer zware gedachten mijn stemming en houden me 's nachts wakker. Het voelt anders dan als ik wel eens eerder down was (ben nooit echt depressief geweest) Houdt dat effect van de Ritalin dan langer aan? Wordt er door de Ritalin iets in gang gezet?

Vragen die ik al langer heb: Hebben hormonen invloed op add. Waren mijn dochter en ik eerder vrij rustig nu zij in de pubertijd is en ik in de overgang lijken de klachten zich onmiskenbaar verergert te hebben. Hebben mensen met adhd meer kans op Alzheimer?  

beeldverschuiving

Deze week begint het kwartje pas echt te vallen. Ik heb add. Niet alleen ik. Van  mijn vader durf ik met zekerheid te zeggen dat hij het heeft gehad (inmiddels overleden). Dat het een grote invloed heeft gehad op zijn leven en op ons gezin thuis. Het is zeker dat een van mijn dochters er duidelijk last van heeft maar dat het mogelijk is meer mensen in ons gezin symtomen laten zien. Er is een soort chaotische film in mijn hoofd gestart, die niet chronologiscch allerlei beelden laat zien met een herinterpretatie; dus dat was er aan de hand. Lastig in slaap kunnen komen bijvoorbeeld.(komt vaak voor bij adhd. nachtvlinders) Daar heb ik nu geen last meer van. Ik kan mijn hoofd ergens neer leggen en slapen. Bijna altijd, bijna overal. Als ik doodmoe en overprikkelt terug kwam van het lesgeven op school dan had ik was er maar 1 remedie die hielp tegen de hoofd, nek en rugpijn. Op de bank gaan liggen en in een soort coma vallen. Alsof ik mezelf uitschakelde. De kinderen gingen dan bovenop me zitten tv kijken. Best gezellig. Na een uurtje leek ik alle indrukken dan zover uitgewist(gedeleted) te hebben, dat ik weer verder kon met wat er thuis nodig was. Maar als kind kon ik heel slecht slapen. van ongeveer 2 jaar oud totdat ik 16 jaar was, werd ik elke nacht wakker en rommelde dan een uurtje door het huis voordat ik weer terug naar bed ging om verder te slapen. Soms kwam ik dan mijn vader tegen. Die deed elke nacht precies hetzelfde maar dan vaak 1 uurtje later.
En ik zie hoe mijn eigen kinderen hoe ze eindeloos vaak weer naar beneden kwamen. Voor nog een kus. Nog een praatje. Mam ik kan niet slapen.
Die film werkt verhelderend. Het is pijnlijk om te zien, beschamend, verdrietig maar ook ontspannend op een manier, Veel van wat ik ergens meegedragen heb, kan ik vergeven. Het voelt veel minder alsof mij iets is 'aangedaan'. Die vekramping en boosheid naar de wereld kan ik los gaan laten.
Hoe het is geweest voor mijn kinderen en mijn man... Tja, dat durf ik maar in kleine brokjes onder ogen te zien. Het zal wel even gaan duren.

balans opmaken

Nu ik precies een week de Ritalin slik is het tijd om de balans op te maken.
Er is veel veranderd in één week.

Voor mij is de grootste verandering dat ik ben gaan voelen wat er in mijn lijf gebeutd door de add. De Ritalin heeft de add onderdrukt en in de rebound ervaar ik steeds versterkt hoe ik normaal gesproken ben.

Van best rustig met Ritalin schiet ik naar een grote onrust in de rebound die er anders altijd is en me voortdrijft. Ik moet van alles blijven doen. Alsof ik opgejaagd wordt. (geen tijd voor een praatje tussendoor met de buurman of even rustig thee drinken met de kinderen)
Met Rilalin kan ik langer achter elkaar door werken. Ik blijf makkelijker gefocused. Geen lichamelijke onrust waardoor ik alsmaar iets moet halen of doen. Geen gedachten aan wat ik de rest van de dag nog af moet krijgen.
Met Ritalin voel ik me veel minder aangevallen. Mijn bloed begint niet meteen te koken. Wat een ander tegen me zegt heeft niet meteen met mij te maken. Na de uitwerking van de Ritalin merk ik pas dat ik al heel heftig ben als ik al op volle toeren tekeer ga. Het gaat sneller dan ik. Waar ben ik eigenlijk boos over?
Met de Ritalin heb ik niet zo veel trek. Na de  Ritalin krijg ik bere honger (shit). Zonder Ritalin is het ook lastiger om daar niet aan toe te geven.
Met Ritalin zijn mijn gedachten wat zwaarder. De angst dat iets me niet zal lukken, dat ik niets presteer kan ik zonder Ritalin gemakkelijker van me afzetten en negeren. Met Ritalin word ik meer in de realiteit getrokken. Ik zie dan beter dat ik niet kan blijven uitstellen maar ik heb nog geen idee hoe ik alles op orde krijg. Vooral hoe ik aan geld moet gaan komen. Zonder Ritalin kan ik er gemakkelijker op verrouwen dat het goed komt. Een mechanisme dat ik mezelf het aangeleerd om dat er vaak veel chaos is. Ik vertrouw erop dat alles goed komt want anders ben ik constant in paniek.
En de hoofdpijntjes. Met Ritalin heb ik steeds een band om mijn slapen. Zonder Ritalin druk in mijn voorhoofd.

Tijd om vandaag de arts te bellen en samen de goede dosering te gaan uitvogelen. Veel rendement en weinig bijwerkingen. Overdag op tijd slikken zodat er weinig rebound terug slag is en ´s avonds rust creeèren in huis zodat de uiteindelijke rebound kan weg ebben.

Want het allerbelangrijkste is mijn hoogste doel, meer rust in huis, wordt door iedereen gevoeld. Het lijkt of iedereen iets meer kan ontspannen. En dat is me,  naast het experiment, dat dus voorlopig nog doorgaat; het allermeeste waard. (had ik het maar eerder geweten, alle kinderen waren het  waard geweest) 

erfelijk

Adhd wordt vooral erfelijk overgedragen. Het bestaat dus waarschijnlijk al generaties in mijn familie.
En dat is zichtbaar. Mijn vader, zijn oom:  creatief, chaotisch, impulsief en heel opvliegend.
Maar kan je nog heel boos zijn als je weet dat  een pilletje ze daar erg had kunnen helpen? Ik kan me hun levenlange frustraties nu pas echt voorstellen. Mijn vader is boeman-af.

Mijn broers ingelicht als onderdeel van mijn erkenning:

Ik had jullie al eerder laten weten dat er bij Mimi jr. add geconstateerd is.
Inmiddels  heb ik me ook laten testen en ik scoor 9/10.  Dat wil zeggen dat er eigenlijk geen twijfel mogelijk is: ik heb add.

Omdat ad(h)d vooral erfelijk wordt overgedragen wil ik een tip van de sluier op lichten voor jullie.
Ik herken  de symtomen niet bij jullie. Maar mocht je toch wat herkennen of meer willen weten dan vraag gerust.
Terug kijkend denk ik dat papa het zeker gehad heeft en dat een deel van zijn gedrag hierdoor werd veroorzaakt.

Ongeveer 1 á 3 procent van de volwassenen heeft adhd. Dat is vrijwel altijd aangeboren. (heel soms door zuurstoftekort bij de geboorte)
Impulsen tussen de hersencellen worden niet voldoende doorgegeven door onvoldoende werking van de neurotransmitters dopemine en noradrenaline. Vooral in het voorste gedeelte van de hersenen(frontaalkwab) levert dat storingen op.
Dit veroorzaakt disfuncties op het gebied van concentratie, hyperactiviteit en impulsiviteit.
Van de adhd ´ers heeft ongeveer 10 % de add variant die weinig hyperactieve trekken vertoont  maar vooral dromerig is en daardoor ook vaak veel later ontdekt wordt. (hebben Mimi en ik)

Van alle storingen zou  je kunnen zeggen dat iedereen daar wel eens last van heeft. Iemand met ahdh heeft er vaker en het hele leven intensief last van. Mensen met adhd hebben vooral veel meer gedachten.
Geachten die  voortdurend  veel aandacht vragen. Leuke creatieve gedachten maar ook zorgelijke gedachten die lastig te stoppen zijn. (nooit zelf kunnen bedenken dat ik meer gedachten heb dan iemand anders)  
In de bijlage de negatieve opsomming.  Niemand  herkent zich er eigenlijk in en denkt ach dat valt bij mij wel mee. Vaak hebben mensen met adhd zichzelf  goede manieren geleerd om het disfuctioneren te  ondervangen, te voorkomen of te maskeren. Maar dat kost ze wel een hoop extra energie. In de andere bijlage de pluspunten van adhd (zijn er gelukkig ook)

Toch lopen mensen met adhd vaak vast in de loop van hun leven. In de lotgenotengroep waar ik zin zit (leuke enthousiaste mensen allemaal, helemaal geen drop outs) heeft iedereen bijv. een burn out gehad. Herkenbaar ook bij Mimi jr. omdat het zoveel meer energie kost om dezeflde aandacht en concentratie te genereren.
Volwassenen met adhd lopen vaak tegen de volgende problemen aan: altijd het gevoel hebben onder hun eigen niveau te presteren: het zit er wel in maar komt er niet uit, chaos in het hoofd, snel wisselende stemmingen, woedeuitbarstingen, verstrooid zijn, afwezig/dromerig zijn, veel twijfelen, enthousiast beginnen maar moeite met dingen afmaken, bij interesse geen last van concentratie problemen , anders wel, moeite met ontspannen, somberheid, relatieproblemen, alcohol en drugsrpoblemen.

Omdat de problemen zich blijven herhalen is dat frustrerend. Door die neurotransmitters kunstmatig toe te voegen verdwijnen deze problemen grotendeels. Dat is heel raar om te ontdekken.
Gedrag waarvan je denkt dat het bij jou hoort blijkt ingrijpend te veranderen door een pilletje. Maar ook goed om te ontdekken dat het dus anders kan.

De strijd die je niet winnen kan.

Dat is de boodschap. De oproep is om de strijd, die ik mijn hele leven voer, op te geven. Om toe te geven dat ik ook nooit zal gaan winnen. Dat klinkt vast vreemd voor iemand zonder add. Het voelt als een levenslange strijd. Die ik elke dag vol goede moed ben aangegaan. In de overtuiging dat ik ooit zal winnen.

Ik ben het strijden moe. Maar kun je zomaar opgeven? Waarvoor heb ik dan zo hard gestreden.
En als ik stop heb ik ineens de tijd om achterom te kijken. Naar het slagveld dat ik in mijn leven heb aangericht.

Dat voelt als rouw.  Om alles wat in de strijd gesneuveld is. Vooral veel vrienden, die ik 'vergeten' ben
aandacht te geven omdat ik zo bezet was in mijn hoofd. Verschillende banen waar ik me in alle bochten heb gewrongen en toch niet goed genoeg was. De wonden die ik heb geslagen in mijn eigen gezin. Ik durf nauwelijks te kijken.  

een lotgenoten informatie bijeenkomst

Over medicijnen. De strekking is duidelijk. Ad(h) d heb je je hele leven. Het heeft een fysieke oorzaak waar je hoogstwaarschijnlijk mee geboren wordt en nooit meer van af komt. . Het heeft veel psychologische en sociale gevolgen. De enige echte oplossing is ook weer fysiek. Pillen. stimulantia. Goed nieuws natuurlijk. Je hebt iets dat veel (zo niet alle) problemen in je leven verklaart en er is een remedie voor. Johee.

Ik fladder alleen niet meer zo gezellig boven het probleem uit. De mogelijkheid voor mezelf open latend om te zeggen: ik herken het wel, ik herken het niet. Ik kijk het nog even aan of ik bij deze club wil horen.

Het is onmiskenbaar waar. Ik hoor bij deze club. Dat op zich is helemaal niet erg. Mijn "lotgenoten' zijn allemaal leuke mensen die vol in het leven staan. Niet het bundeltje miskleunen dat ik min of meer verwacht had. Wel allemaal minstens één burn out gehad. De gemene deler is vooral dat iedereen enthousiast mee doet. Het is grappig om eens te zitten in een klas en hetzelfde te zijn als de rest. En iedereen kijkt dwars door de handige maniertjes heen die ik altijd gebruik om mijn impulsiviteit te maskeren.

Met het waar zijn begint het herdefiniëren van mijn leven. Ik was niet de roepende in de woestijn. Vooral mensen om me heen hebben me niet duidelijk kunnen maken hoe dwingend ze me ervaren hebben. Die kans heb ik ze niet gegeven. Ze zijn bang iets "fout" te doen en voor mijn onberekenbare opvliegendheid. Vaak hebben ze me niet kunnen bereiken omdat ik ver weg was en hebben ze niet de aandacht gekregen die ze verdienen. Ik ben er stil van.

experiment

Met dit experiment wil ik mijn vervoersmiddel, de add beter leren kennen. Zodat ik er makkelijker mee kan reizen en de mogelijkheden die het biedt optimaal kan leren benutten. Ritalin is een stofje dat me voor een paar uur op een andere trein zet. Zodat ik het verschil goed kan ervaren. Eigenlijk wel lux.
Ik ben aan het trein hoppen. Kijken welke bekleding beter bevalt en hoe het uitzicht ergens anders is.

Wat is add
Vanuit de wetenschap die zich daar best intensief mee bezig houdt;
Er ontbreekt een neurotransmitter in de hersenen. Anders gezegd het stofje dat er voor zorgt dat de electrische  impulsen tussen de hersencellen goed doorgegeven worden, ontbreekt. Wordt te weinig aangemaakt of te snel afgebroken.

Vreemd genoeg heeft iemand met add juist veel meer gedachten. Het is alsof de gedachten niet de directe route over de spoorrails nemen maar elke gedachte bij een volgende wissel splitst in 2 nieuwe gedachten. Die gedachten maken bij de volgende splitsing weer 2 nieuwe gedachten en zo ontstaat razendsnel een netwerk van associaties. Heerlijk om in weg te dromen. Maar ook best wel eens druk.

De aansturing van een aantal functies verloopt daardoor vooral niet zo handig. Als elke wissel weer een moment is om te kiezen wil een besluit onderweg wel eens verzanden of toch een andere route nemen.
Een kopje naar de keuken brengen kan zo goed eindigen in het opruimen van een hele kast of het besluit om toch maar pottenbakker te worden.

Tussen denken en doen bestaat blijkbaar een langere weg dan bij iemand die geen add heeft.
Maar dat had ik mijn hele leven natuurlijk niet kunnen bedenken. Dat anderen daar een kortere route voor hebben. Met Ritalin kan ik ervaren hoe dat is. Die korte route. En of die ook echt handiger is. Of leuker.

Mijn experiment zal ook gaan over andere manieren om die route korter te maken. Of de drukte in mijn hoofd stil te zetten of juist te gebruiken. Het is vooral een leuk experiment.
En als echte add'er houd ik van experimenten.

happy wtih Ritalin

Nooit gedacht dat ik dat nog eens zou schrijven. Ritalin onderdrukt en versterkt Naast schaamte en verdriet voelt het toch ook dankbaar. Ritalin heeft mijn beeld van mezelf helpen verschuiven. Ik begrijp ineens  waarom mensen op me reageren zoals ze doen. Al weet ik nog niet hoe die kennis me gaat helpen.
Ik ben niet van nature rustig en en word vervolgens opgejaagd.  Onrust woont ja, in meiner Brust.

Meestal mijn best bewaarde geheim.  Maar soms breekt de schatkist als vanzelf open. Als ik niet  meer alle sloten onder controle heb. Vernietigend en verslindend. Op de bodem ligt lichtvoetige speelsheid. Die eindelijk adem krijgt.

rebound

Vandaag maar 2 pillen genomen omdat ik pas laat opstond. Twee keer het gevreesde rebound effect.
Ze noemen het geen bijwerking maar gewoon wat je hebt opgespaard (weggestopt)  komt er ineens uit. |'Z',  dacht ik daarom altijd;  dus Ritalin onderdrukt  alles en als je maar op tijd blijft onderdrukken moet het wel goed komen.  (en de gewone natuurwetten over druk en tegendruik?) Zoals het eten van druivensuiker of drinken van energie drank. Je gebruikt in een keer al je energie en bent daardoor juist extra moe als het uitgewerkt is.
Wordt iemand die Ritalin slikt nou rustiger of juist een wandelende vulkaan?

Want boos werd ik. Stoom uit mijn oren. Geen redelijkheid meer te bespeuren. Alleen maar een furie van verontwaardiging. Brandende lava in mijn aderen en geen andere weg meer dan eruit. Overspoeld door wanhopige, onbegrepen boosheid. De  reden waarom is  legitiem. Ongesteld, overgang of Ritalin.  Het is opgekropte boosheid. Over dingen die me al lang dwars zitten. Het komt er ineens allemaal  uit. En dan lijkt het of ik in de ban raak van mijn eigen boosheid. Ik kan er niet meer langs, of overheen. Ik word opgezwolgen. Het verpest mijn humeur, mijn dag, mijn leven en dat van iedereen om me heen.

Het meest kut was het moment ik me ineens realiseerde dat ik dit ken. Mooie momenten, vakanties dat ik zo boos kon zijn en zo vaak. Condrontaties met mijn vader. Vooral in mijn pubertijd. Met mijn ex. Zoveel ruzies waarin ik ben meesgeleept door een gevoel van machteloze woede over zoveel onrechtvaardheid. Mijn kinderen toen ze klein waren (de oudsten nu uit huis) en nu  met 2 kinderen thuis en een man waar ik heel veel van hou.
Voor het eerst zie ik hoe onredelijk en  heftig boos ik heel mijn leven ben geweest. Hoe bepalend dat is en is geweest voor de sfeer om me heen.

En ik ken dat.  Zo goed. Van mijn vader. Hem heb ik precies dat altijd verweten. Hoe zijn opvliegendheid ons gezin terroriseerde. Mijn jeugd.
Dus ik ben hetzelfde. Zo voelen mensen om me heen zich.

Het maakte me intens verdrietig. De herkenning. De spijt maar vooral dat ik niet weet hoe ik het moet stoppen. Hoe ik de knop omdraai. Hoe ik het voorblijf. Want alleen onderdrukken werkt niet. Als mijn dochter dan per ongeluk voor mijn voeten loopt ontplof ik alsnog.

dag 3

slapeloosheid en depressie

Als de huisarts mij de ritalin had voorgeschreven had ik vast een hogere dosis gekregen maar dit vind ik wel prettig uitproberen. Beetje samengekenepen maag. Herkenbaar van als ik echt in paniek raak. Wat zware gedachten. Iets drukkend op mijn schouders. Ja die depressieve wolken ken ik ook maar nu denk ik aha Ritalin., daar trap ik verder niet in.
Intrigerend is dat ik  anders ik ook wel eens onrustig slaap. Word ik dan wakker dan ben ik in nog in de ban van  mijn droom. Heel mijn lijf leeft nog in de droom al weet ik soms niet meer wat het was. Nu word ik wakker in mijn bed. Hopla uit mijn droom in mijn eigen bed. Ik weet de droom nog maar ben er niet meer.

Éen klein rot pilletje. Een hele lage dosis.

dag 2
gedachtenloos

ja, het is vreemd. Waar zijn mijn gedachten gebleven bij het afwassen 's avonds?
Het duurt een tijdje voordat ik me realiseer dat het stil is.  De afwas doen terwijl ik niet meespeel in de film in mijn hoofd?

Ik leef altijd in twee werelden. De meeste aandacht gaat  naar mijn hoofd.  Gedachten over wat ik zou kunnen doen of denken spelen rollespelletjes voor mijn geestesoog. Als ze eenmaal de swung te pakken hebben gaan ze helemaal los  en vaak ga ik dan nog met ze in discussie.
Slechts een klein deel van mijn aandacht  is gefocused op wat mijn lijf doet. Opruimen of iets anders minder belangrijk. Mijn  lijf wordt aangestuurd door de automatische piloot. Ik geef het altijd alle vertrouwen maar regelmatig als ik even terugkom blijkt er toch van alles te haperen.
Wat doe je als je gedachten loos bent?

Experiment
Wonderlijk. Dit zou ik bestempelen als superfocus. Ik ben een digibeet. Een blogg maken zoals deze kost mij uren. Ik was niet te stoppen. Zelfs de was ligt nat te wachten terwijl de zon al zakt.
Nu neens kan ik niet meer verder. Zo moe.
Werkt de Ritalin versterkend? Ik vrees de rebound die dus wel of niet gaat volgen.

ik begin met Ritalin

aanleiding voor deze blogg is mijn eerste Ritalin pil.
ja, ik ben erg tegen medicijnen, Zeker als je de mooie lijst met bijwerkingen leest. Mijn dochter werd na een minimale dosis 's ochtend bijna niet meer wakker. Normaal fladdert ze om je heen met verhalen en ideeën, boeken die ze heeft gelezen. Maar de 3 dagen dat ze de laagste dosis Ritalin slikt, sjokt ze alleen nog maar met haar boek achter ons aan. Liefs zo onzichtbaar mogelijk. Na 3 pilletjes was het rebound effect zo sterk dat ze onherkenbaar boos en bijna bezeten was. Gelukkig werd daarop de medicatie meteen stop gezet door de artsen.

Maar haar pillen liggen nog hier. De apotheek wilde ze niet terug nemen. Op de markt schijnen ze € 7,- euro per pil op te brengen. Ritalin heeft als je het snuift voor een niet-addér erg prettige úitwerkingen. Het is immers een soort Amfetamine. Drie dozen pillen zijn best een leuk spaarpotje.

Maandag heb ik nog stoer tegen de arts verteld dat ik geen Ritalin nodig heb. Mijn leven loopt best op rolletjes. Als ik niet onder druk of in drukte moet werken voel ik me wel prima.
Totdat me de laatste dagen opvalt dat mijn korte lontje veel ruzie veroorzaakt in huis. Ik ben dat soms snel weer vergeten. Maar zoveel en zo fel is gewoon niet goed. Zeker niet als iedereen op de tenen moet gaan lopen om geen slapende ad(h)d reacties los te maken.

De vrede in huis is een mooi hoger doel om mijn principes aan te offeren. En zonder proberen is het eigenlijk ook lastig oordelen. Het voordeel van Ritalin is dat het na een paar uur is uitgewerkt en verdwenen uit het bloed. Dat maakt het overzichtelijk. Mijn man vertel ik wel dat ik het slik voor het geval één van de bijzondere bijwerkingen, zoals sudden death, optreedt. Sudden death kan overal zegt hij geruststellend. Dus nu werken mijn hersenen met aphetamine.

en dat voelt:
ik word erg druk. Kan niet stil zitten. spring in mijn verhaal van de hak op de tak. Stoot alles om en laat alles uit mijn handen vallen.  De vage hoofdpijn die altijd in mijn voorhoofd ruist en erger wordt als ik veel aan mijn hoofd heb, verplaatst zich naar de slapen.
Nog niets dat echt de rust in huis bevordert. En ik begin een blogg.  Ik face book- foob begin een blogg.