beeldverschuiving
Deze week begint het kwartje pas echt te vallen. Ik heb add. Niet alleen ik. Van mijn vader durf ik met zekerheid te zeggen dat hij het heeft gehad (inmiddels overleden). Dat het een grote invloed heeft gehad op zijn leven en op ons gezin thuis. Het is zeker dat een van mijn dochters er duidelijk last van heeft maar dat het mogelijk is meer mensen in ons gezin symtomen laten zien. Er is een soort chaotische film in mijn hoofd gestart, die niet chronologiscch allerlei beelden laat zien met een herinterpretatie; dus dat was er aan de hand. Lastig in slaap kunnen komen bijvoorbeeld.(komt vaak voor bij adhd. nachtvlinders) Daar heb ik nu geen last meer van. Ik kan mijn hoofd ergens neer leggen en slapen. Bijna altijd, bijna overal. Als ik doodmoe en overprikkelt terug kwam van het lesgeven op school dan had ik was er maar 1 remedie die hielp tegen de hoofd, nek en rugpijn. Op de bank gaan liggen en in een soort coma vallen. Alsof ik mezelf uitschakelde. De kinderen gingen dan bovenop me zitten tv kijken. Best gezellig. Na een uurtje leek ik alle indrukken dan zover uitgewist(gedeleted) te hebben, dat ik weer verder kon met wat er thuis nodig was. Maar als kind kon ik heel slecht slapen. van ongeveer 2 jaar oud totdat ik 16 jaar was, werd ik elke nacht wakker en rommelde dan een uurtje door het huis voordat ik weer terug naar bed ging om verder te slapen. Soms kwam ik dan mijn vader tegen. Die deed elke nacht precies hetzelfde maar dan vaak 1 uurtje later.
En ik zie hoe mijn eigen kinderen hoe ze eindeloos vaak weer naar beneden kwamen. Voor nog een kus. Nog een praatje. Mam ik kan niet slapen.
Die film werkt verhelderend. Het is pijnlijk om te zien, beschamend, verdrietig maar ook ontspannend op een manier, Veel van wat ik ergens meegedragen heb, kan ik vergeven. Het voelt veel minder alsof mij iets is 'aangedaan'. Die vekramping en boosheid naar de wereld kan ik los gaan laten.
Hoe het is geweest voor mijn kinderen en mijn man... Tja, dat durf ik maar in kleine brokjes onder ogen te zien. Het zal wel even gaan duren.
Deze week begint het kwartje pas echt te vallen. Ik heb add. Niet alleen ik. Van mijn vader durf ik met zekerheid te zeggen dat hij het heeft gehad (inmiddels overleden). Dat het een grote invloed heeft gehad op zijn leven en op ons gezin thuis. Het is zeker dat een van mijn dochters er duidelijk last van heeft maar dat het mogelijk is meer mensen in ons gezin symtomen laten zien. Er is een soort chaotische film in mijn hoofd gestart, die niet chronologiscch allerlei beelden laat zien met een herinterpretatie; dus dat was er aan de hand. Lastig in slaap kunnen komen bijvoorbeeld.(komt vaak voor bij adhd. nachtvlinders) Daar heb ik nu geen last meer van. Ik kan mijn hoofd ergens neer leggen en slapen. Bijna altijd, bijna overal. Als ik doodmoe en overprikkelt terug kwam van het lesgeven op school dan had ik was er maar 1 remedie die hielp tegen de hoofd, nek en rugpijn. Op de bank gaan liggen en in een soort coma vallen. Alsof ik mezelf uitschakelde. De kinderen gingen dan bovenop me zitten tv kijken. Best gezellig. Na een uurtje leek ik alle indrukken dan zover uitgewist(gedeleted) te hebben, dat ik weer verder kon met wat er thuis nodig was. Maar als kind kon ik heel slecht slapen. van ongeveer 2 jaar oud totdat ik 16 jaar was, werd ik elke nacht wakker en rommelde dan een uurtje door het huis voordat ik weer terug naar bed ging om verder te slapen. Soms kwam ik dan mijn vader tegen. Die deed elke nacht precies hetzelfde maar dan vaak 1 uurtje later.
En ik zie hoe mijn eigen kinderen hoe ze eindeloos vaak weer naar beneden kwamen. Voor nog een kus. Nog een praatje. Mam ik kan niet slapen.
Die film werkt verhelderend. Het is pijnlijk om te zien, beschamend, verdrietig maar ook ontspannend op een manier, Veel van wat ik ergens meegedragen heb, kan ik vergeven. Het voelt veel minder alsof mij iets is 'aangedaan'. Die vekramping en boosheid naar de wereld kan ik los gaan laten.
Hoe het is geweest voor mijn kinderen en mijn man... Tja, dat durf ik maar in kleine brokjes onder ogen te zien. Het zal wel even gaan duren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten